هورمونها تركيبات آلي هستند كه بصورت طبيعي در گياهانساخته مي شوند و بر رشد و نمو گياهان اثر مي گذارند. هورمونها معمولاً در نقاط مختلف گياه فعال هستند. علاوه بر اين، تركيبات مصنوعي نيز ساخته شده اند كه با انواع طبيعي مطابقت دارد. مجموع هورمون ها و تركيبات مصنوعي توليد شده، تنظيم كننده هاي رشد ناميده مي شود.
علاوه بر مواد غذایی، افزودن یک یا چند تنظیم کننده رشد گیاهی از قبیل اکسین ها، سایتوکنین ها و جیبرلین ها به محیط کشت بافت گیاهی برای رشد بهتر بافت ها و اندامها ضروری به نظر می رسد. در هر حال مقدر نیاز به ماده رشد گیاهی به نوع بافت، مقدار تنظیم کننده های رشد درون زا و هدف از کشت بافت بستگی دارد. تنظیم کنندهای رشد در محیط های کشت بافت در مقادیر جزئی مصرف می شوند. ترکیبات مصنوعی فراوانی وجود دارد که خاصیت تنظیم کنندگی رشدو نمو گیاهان را در شرایط درون شیشه ای دارا هستند. در کشت های درون شیشه ای اکسین ها و سایتوکنین ها کاربرد فراوانی دارند..
در كشتهاي درون شيشه اي، اكسينها معمولاً به منظور تحريك تقسيم سلولي و تمايز ريشه ها بكار مي روند. در كشت بافتگياهي اغلب از اكسين هاي IAA،IBA ،NAA ، 2,4-D و5-T،4، 2استفاده مي شود. اكسين هاي IBAو IAA اغلب به منظور ريشه زايي، و يا همراه با يك سايتوكينين براي پرآوري شاخه هااستفادهميشوند. 2,4,5-T و 2,4-D براي آغازش و رشد كالوس در شرايط درون شيشه اي بسيار موثرهستند. 2,4-D همچنين در ايجاد جنين زايي سوماتيكي از عوامل مهم به شمار مي رود.
اكسين طبيعي (IAA) معمولاً با غلظت 10-0/1 ميلي گرم در ليتر و اكسين هاي مصنوعي و نسبتاً فعالتر (2,4-D، IBA و IAA ) با غلظت 10-0/001 ميليگرم در ليتر در محيط هاي كشت بافت گياهي بكار ميروند. بطور كلي اكيسن ها در غلظت هاي كم تشكيل ريشههاي نابجا و در غلظت هاي زياد تشكيل كالوسرا تحريك مي كنند .
سايتوكينين ها، گروهي از تركيبات هورموني ميباشند كه تقسيم سلولي، تغيير در غالبيت انتهايي و تمايزيابي شاخهها را در گياهان كنترل ميكنند. در محيط هاي كشت بافت گياهي نيز،سايتوكينين ها عمدتاً در تقسيمات سلولي و تمايزيابي شاخه هاي نابجا از كالوس و بافتهاي گياهي، شركت ميكنند. اين تركيبات همچنين با حذف غالبيت انتهايي باعث پرآوري شاخسارهها ميشوند. سايتوكينين هايي نظيرزآتين،BA ،TDZ ،Ki ،2-ip ،BAP در محيط هاي كشت بافت كاربرد وسيعي دارند و در ميان آنها،تيديازورن (داراي فعاليت شبه سايتوکنيني) در غلظتهاي خيلي كمتر مصرف ميشود. استفاده از اينتركيبات در محيطهاي كشت بافت گياهي به تنهايي يا همراه با ساير تنظيم كنندههاي رشد گياهي، بويژهاكسين ها، متداول ميباشد.